In 1740 werd zowel door de Raad van State in Den Haag als door de prins-bisschop van Luik een nieuwe impuls gegeven om deze weg af te werken.
Op het Rijkskarchief van Luik bevinden zich een aantal dossiers waarin men de strijd tussen een aantal heerlijkheden en gemeenten uit de Noorderkempen kan volgen om deze weg over hun grondgebied te krijgen. Want begin 1740 hadden de Staten van Luik de opdracht gegeven om de kortste wegen naar Den Bosch maar ook naar Breda te berekenen. Men gebruikte hiervoor geometrische instrumenten om vanuit de hoogste kerktorens dit plan op te maken het voorstel dat op 13 juni 1740 uit de bus kwam betrof een weg die Hasselt via de Broekermolen verliet en zo naar Zonhoven liep in de richting van de watermolen de Hagedoren. Van Zonhoven vervolgde de weg over Houthalen en Laak. Men ging dan via Helchteren en Hechtel verder om via het gehucht Locht onder Eksel in Lommel aan het eerste comptoir van de Generaliteitslanden aan te komen. De weg zou in de richting van Luyksgestel verder door Brabant lopen tot de splitsing naar Breda en ’s-Hertogenbosch. Dit trajectvoorstel leek definitief. Maar dit kon Grevenbroek niet zomaar laten gebeuren. In Hamont beraadde men zich hoe ze het traject via de oude marktweg, de verbinding via Peer naar Helchteren, konden laten lopen. Ook Mathijs van den Dungen en zijn vrouw Sibilla Ortelli geloofden in hun Achelse kansen.
Bron: Het boek “Hamont.
De geheimen van zijn brievenpost.
Achel op een kruispunt van
de diligences” auteurs Guido Tijskens
en Luk Van de Sijpe, pag 15-16 Achel.
Geef een reactie